Kuş Ölür Sen Uçuşu Hatırla

İnsan sebeplerden sorumludur. Büyüklü küçüklü yapraklarıyla mesken bellemişti pencerenin dibini bu koca ağaç. Upuzun gövdesi ve kalın dalları vardı. İlk baharın gelmesiyle kuru odunu andıran kahverengi gövdesi açıktan koyu yeşile dönerdi. Hiç umulmadık yerden tomurcuklar baş verirdi. İşyerindeki odasının camını açtığında rüzgar, çınar yapraklarının sesini kokusuyla içeri taşırdı. Kokunun gelmesiyle bitivermesi aynı anda olurdu sanki. Bunu bildiğinden camı açar açmaz derin bir nefes çekti içine. 

Kışın kuruyup baharda dallanıp budaklanan şu ağaçlar ne ilginçti,  

Hele de salgın hastalık gibi yayılan ümitsizliğinin yanı başında ümit vesilesiydi. 

Yapılacak bir şey yok denilen yerde insanı şaşkına çeviren...

Oysaki aaa diye çığlık atarak çocukken şaşırırdı da insan,

Yine de bu mucizevi olayın hak ettiği tepkiyi ömrünün çoğunda vermezdi. 

Öyle ya bir mucizenin sürekli olması zihnimizde onu olağan yapıyordu. 

Oysaki sebebiyle ve sonucuyla yok muydu her yaratılan? 

Sebebiyle sonucuyla yok muydu her yaşanılan?

Sebepler mi, sonuçlar mı hangisi önemli?

Hangisi kontrol edilebilir?

Hangisinde iz bırakılır?

Başarı, mutluluk,

Başarısızlık, mutsuzluk hangisinde?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: İnsan sebeplerden sorumludur.

Oysa ‘Sonuçta ne oldu sen ona bak’ ile başlayan, biten cümleler...

O sonuca varana kadar edilen mücadeleyi, gösterilen çabayı önemsizleştirdi.

Sonucuna bakar olduk.

Sonuçlarda isteğimiz artınca;

"Bir işe girebilsek, bir evlenebilsek, bir projeyi alabilsek, bir malı satabilsek." dedik.

Sonuç iyi olduğunda aferini aldık ve tebrik ettik kendimizi.

Sonuç kötü olduğunda yüzler buruştu ve tokatladık kendimizi.

‘Sonuçta ne oldu ona bak’ cümlesini öğrettik kendimize.

Sonuçlar, asıl önemli olan oldu,

Güldüren, ağlatan, şaşırtan oldu.

Oysa bazen sonuç olumlu olsa da hayatta geriye gidebildiğimiz gibi.

Sonuç olumsuz olduğunda da, dünümüze göre daha çok yol almış olabiliyorduk.

Sadece sonucuna bakmak yanıltıyordu.

Ağaçlar ise bizim gibi değildi.

Toprağa, suya, güneşe, rüzgara, diğer canlılara verdiği tepkilerle düşünülesiydi. 

Bir ağaç ki vizyon sahibi.

Fizyolojik özelliği, nice aletlerin yapımına ilham olurken,

O yıl meyvesini veremese de sonraki yılın hazırlığı içinde varlığını devam ettirirken,

Sonucuna bakmıyordu.

İnsan bir gerçeği görebilse...

Sebeplerde yollar açılır ya da kapanır, bilse.

Bilse başarı, başarısızlık, mutluluk, mutsuzluk sebeplerle gelir.

İnsan sebeplerden sorumludur.

Bilse sebeplerde iz bırakılır.

Hayat seni köşeye sıkıştırsa da,

Seni motive eden sonuçlar yokken de,

Sonucuna bakma.

Şuna bak,

Hala misyonun var mı?

Hala vizyonun var mı?

Hala birilerine ilham olan mısın?

Sıkıştığında seni ayağa kaldıracak olan,

Mücadelen var mı?

Çaban var mı?

Seni asıl güldürecek olan, 

Seni asıl şaşırtacak olan,

Seni asıl yüceltecek olan.

Doğru sebeplerin var mı hayatta?

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu