Hayat Bizden Ne Bekliyor?

 

Eline yassı beyaz bir taş aldı. Hep severdi taşı deniz üstünde kaydırmasını... Bir, iki, üç... Oldu işte. Tatile gittiklerinde sahilde batmaz taş ararlardı. Acaba bu taşın özelliği ne idi de batmıyordu? 

Yine çocukluğundan bir kare gözünün önüne geldi. Adamı denizde boğulmak üzere iken sahile çıkartıp, kurtarmaya çalışmışlardı. Kendisi ise denizin üstünde sıkılıncaya kadar yatıyordu yine de batmıyordu. 

Bir gemi tonlarca yükü taşıyabiliyordu. Ama bir kayık, içine fazla su alınca denizin dibini boylayabiliyordu.  Bazı yük gemileri, gövdesinin yarısı, denizin içinde yol alabiliyordu. Hepsini birden düşününce çok garip geldi. Denizin içindeki balıklar niye suyun üstüne çıkmıyordu. Demek ki asıl mesele sadece su değildi.

Düşünüyor muyuz?

Daha önce düşünmemişti demek ki... Suyun kaldırabilmesi için başka sebeplerin de oluşturulması gerek belli ki. Suyun üstündeki cismin de bunu destekleyecek şekilde var olması... Suya karşıt baskı uygulaması, cismin yoğunluğu, dengede olması... Öğrenci iken ne kadar az düşünmüşüz diye içinden geçirdi. 

Yaşarken de ne kadar az düşünüyoruz? Hayatı öylece yaşıyoruz hiç irdelemeden, düşünmeden... Geçmişten getirdiklerimiz, bizden istenenler ya da kendimizin istedikleri... Öylesine mi yaşıyoruz gerçekten? Niye okula gidiyoruz ya da üniversiteye gitmemiz gerekiyor? Hedefimiz hangi mesleği yapacağımızı düşünmeden, sadece üniversiteye gitmek mi?

Niye eğlenmek, arkadaşlarımla güzel vakit geçirmek en önemli isteğim oluyor? Karşı cinsin ilgisini çekmeye çalışmak, kendimizi beğendirmeye çalışmak... Neden sosyal medyadaki paylaşımım çok beğeni alınca seviniyorum?  Niye keyfim yerine gelsin diye çikolata yemem gerekiyor? Sırf kamerası güzel diye, olmayan paramla, o telefonu almaya neden çalışıyorum? 

Neyi neden yapması gerektiğini bilmeden yaşamak... İşin ilginci, insanın bunları yapınca; mutlu ve başarılı olmasını bekliyor olması. Bu, tıpkı taşın suyun üstünde kalmasını beklemek gibi bir şey değil mi?... 

Düşününce, kötü olan hayat mı? 

Oysa;

Kimi insan yüzebiliyor, kimi de yüzemiyor, bazı cisim batıyor, bazısı da batmıyor. Su sadece olması gerektiği gibi.  Yüzme bilmeyen biri can simidine tutunarak suyun üstünde kalabiliyor. Koskoca gemiyi kaldırabiliyor, fakat taşı batırıyor. İş tamamen suyun dışında bir olay demek ki. Su çoğu zaman bizim tepkimize uyumlu. Mesele insan o su ile ne yapmak istiyor? İstediği şey için yasasına uygun hareket etmesi yeterli.

İsteklerimize ulaşamayıp mutsuz olduğumuzda hayatı suçlarız. Yaşamak zor gelir, küseriz hayata... Oysa hayat da aynı su gibi değil mi?  Sadece bize göre uyumlu davranmıyor mu? İsteklerimize ulaştığımız hayat da, ulaşamadığımız hayat da aynı. İsteklerimize ulaşınca biz yaptık, ulaşamayınca hayat kötü.  İnsan hayatın yasasına göre uygun davranması gerektiğini çoğu zaman göz ardı ediyor.

Beklentimiz nerede?...

Hayat iyi ya da kötü olamaz. Biz, ona göre davranmıyoruz. Bazı isteklerimiz için beklentimizi hep hayata bağlıyoruz. Suçu evliliğe atıyoruz, evlendiğimiz kişiye, çocuğumuza, patronumuza... Mutsuzluğunun sebebi olarak kendi dışında her şeyi görmek... Tam bu noktada aslında insanın yapması gerekenler var. 

Gemi suda rahatlıkla yüzebiliyor. Acaba evliliği de gemiye benzetebilir miyiz? Evlilik de yürümesi gereken bir süreç değil mi? Geminin suda yüzmesine sebep olan yasalar belki evliliği sürdürebilir kılar... 

Evliliği de hayat denizinde yüzdürebilir miyiz? 

Evlilik de gemi gibi uzun yol alacaksa, ona göre tasarım yapılmalı değil mi? Evliliğinin yoğunluğu, hayata karşı basıncı ve eşi ile dengesinin ayarlanması gerekiyor. Hangi sebepler yerine getirilmeli? Yoğunluğu ayarlamak için ne yapılmalı? Basıncı yaymak için yüzeyi nasıl genişletilebilir? Dengeyi bozan etkenler neler? 

Doğru soru sorunca doğru cevaplar da geliyor. Çoğu zaman insan, ilişkilerinde ne yapması gerektiğini düşünmüyor.  Kendisinin oluşturması gerektiği sebepleri ortaya koymuyor. Bunun yerine problemi de çözümü de dış dünyada arıyor. Oysa her olumsuz durumda kendi payı da olabilir. Tamamını karşı tarafa yüklemek adaletsizlik olur. Herkes kendi payına düşeni yapsaydı hayat daha kolay olmaz mıydı? 

İnsanoğlu çok garip, diye aklından geçirdi. Bize verilenin hep bir üstünü talep ediyoruz. Kendi yaptıklarımızı ise fazla görüp azaltmaya çalışıyoruz.

Gözü yol alan yata takıldı. İçindekiler, yatın yelkenini açmaya çalışıyordu. Belli ki rüzgârdan faydalanmak istiyorlardı. Belki evlilik yata da benzetilebilir diye düşündü. Neden olmasın?... İş sadece insanın ne istediğini bilip, kendi payına düşeni uygulamasında. 

İnsan başkalarını denetleyerek, değiştirerek isteklerine ulaşacağını sanır. Sır ise insanın kendini dününden daha iyi yapmaya çalışmasındadır. Başkasının ne yapıp yapmadığıyla değil kendinin ortaya koyacaklarına bakmasındadır.   Değişen durumlara da uyum sağlamaya çalışmak, kaptan gibi yelkeni rüzgâra göre ayarlamak... 

Gemiyi yüzdürmek için, sadece suyun kaldırma kuvvetini bilmek yetmez. Yasanın gemiden beklentisini de bilmek gerek. Ayrıca gelişen durumlara, şartlara da uyum sağlamak... 

Düşündü... Artık beklemekten çıkıp, ‘Hayat bizden ne bekliyor?’ cevabını aramalıydı. En önemlisi ise hangi limana, neden varması gerektiğini bulmalıydı... 

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu