Gökyüzünün Kandilleri

 

Havanın çok bunaltıcı olmadığı bir yaz akşamıydı. Gökyüzü bulutsuzdu ve yıldızlar parıl parıl parlıyordu. Sanki o gece daha fazla yıldız görünür olmuştu. Yazlığın verandasında yemekler yenmiş çay faslına geçilmişti. “Özge nerede,” dedi Faruk, “İçeride mi?”.

“Hiç bilmiyorum.” dedi Nazan. “Yine kim bilir hangi deliğe saklanmış ne hayaller kuruyordur. Bütün gün hiç durmadan koşuyor, sonra da akşam pili bitmiş bebek gibi oluyor ama hayalleri hiç bitmiyor. Çayını tazeleyeyim mi?”, “Yok,” dedi Faruk “Ben şuna bir bakayım.” 

Evin içini şöyle bir kolaçan etti. Evde olmadığını anlayınca “Nazan ben biraz dolaşacağım.” dedi. Kesin sahile gitmiştir diye düşündü. Özge akşamları sahildeki iskeleden denizi seyretmeye bayılırdı. Çok hareketli bir çocuktu normalde. Ama oturup manzara seyretmeye de doyamazdı. 

Faruk sahile doğru gittiğinde yine onu o iskelenin ucunda tek başına oturmuş kafasını gökyüzüne kaldırmış bakarken buldu.

-Ne yapıyorsun kızım merak ettim seni? 

-Buradayım baba, düşünüyorum. 

-Neyi? 

-Yıldızları baba. Ne kadar güzeller değil mi? Ve ne kadar çok parlaklar, sanki lamba gibiler.

-Doğru, kandil derlerdi eskiler.

-Evet evet duymuştum, babaannem demişti bir keresinde. Böyle kandiller asılı gibi, bütün gökyüzü süslenmiş gibi sanki. Çok merak ediyorum gökyüzünü. Çok muhteşem değil mi? Çok büyük, aklım almıyor. O kadar yıldız gezegen nasıl oluşmuş acaba? Dünyamız nasıl oluşmuş hep düşünüyorum.

Gezegenler Nasıl Çarpışmıyorlar?

-Baba, şimdi bu gezegenler hep dönüyor ya nasıl birbirine çarpmıyorlar? Ben olduğum yerde dönsem biraz sonra başım döner düşerim. Sersem gibi olurum. Bazen yapıyorum da annem kızıyor, “Düşeceksin, yapma!” diyor. Hayır bir de sadece kendi etrafında dönmüyorlar, güneşin etrafında da dönüyorlar. Öğretmenim dedi ki bütün gezegenlerin çekirdeği varmış ortasında. Meyvenin de çekirdeği var. Hatta biliyor musun baba, insan hücrelerden oluşuyor ya, o hücrelerin içinde de çekirdek varmış. Atomun içinde de çekirdek var. İnternetten baktım ben, atomun çekirdeğinin etrafında böyle nötronlar protonlar elektronlar denen bir şeyler dönüyormuş. Aynı gezegenlerin güneşin etrafında dönmesi gibi. Onları göremiyoruz, küçücükler. Gezegenler de çok büyük ama aynı şey sanki, çok garip. Aklım almıyor baba, bu nasıl oluyor?

-Yasalar var kızım.

-Yasalar mı? 

-Evet herkes için her zaman ve her yerde geçerli. Gezegenler de dönerken aynı şey geçerli atomun etrafındaki nötronlar, protonlar, elektronlar dönerken de. Bunlara somut yasalar deniyor. Somut elle tutulan gözle görülen şeyler için geçerli. 

-Fen dersinde öğretmenimin anlattığı gibi yani.

-Bir de soyut yasalar var biliyor musun? Onlar da gözle görmediğimiz elle tutamadığımız hayatın işleyiş yasaları. “Deneyimsel Tasarım Öğretisi” seminerlerine katılıyorum ya ben, biliyorsun. Orada anlatılıyor bize bu yasalar. Soyut yasaları bilmek çok kıymetli. İnsan soyut yasalara hakim olunca başına bir problem gelmeden öngörebilmeye başlıyor. Ya tedbir alabiliyorsun ya gelmesini engelleyebiliyorsun ya da gelse de hafif atlatabiliyorsun. 

Ne yaşadığını, bu problemin çözümünün ne olduğunu iyi biliyorsun. Sahtenin, gerçeğin, her şeyin birbirine karışmış olduğu günümüzde ne kadar kıymetli değil mi? Keşke bu öğrendiğim bilgileri daha önce, hayata ilk atıldığım yıllarda öğrenseydim. Ergenlikte, iş hayatında, evlilikte... Sana ne tür problemlerle karşılaşacağının, nasıl tepki verirsen neler olacağının bilgisini kimse vermiyor.  Ama Deneyim Tasarım Öğretisi seminerlerinde bunları ve daha nicelerini öğreniyorsun. Oysa ne kadar gerekli hayata dair bilgiler.

Örneğin “İnsan tanıma nedir?” onu öğreniyorsun. Karşındaki kişi doğuştan getirdiği özelliklere göre neye nasıl tepkiler veriyor? Aynı şekilde sen de öyle... Bunları bilince, insanın tahammül seviyesi de yükseliyor. Kızıp sinirlendiği bazı şeylere sinirlenmiyor. Karşı tarafın sırf onu sinirlendirmek için yapmadığını anlıyor. Hani sen şimdi çok hareketli, hızlı, yerinde duramayan bir çocuksun ya. Ben biliyorum mesela, senin böyle olmanın doğuştan getirdiğin hangi özelliğinden kaynaklandığını. Arkadaşın Nilsu’nun hareketleri çok yavaş diye sen de ona bazen kızıyorsun.

-Evet çok ağır hareket ediyor, dayanamıyorum baba, hızlı olsun istiyorum. 

-İşte onun da neden öyle yavaş olduğunu biliyorum. “Kim Kimdir?” seminerinde bunları tanımlamayı öğreniyorsun. Farklı farklı yaratılmışız kızım. Hepimiz aynı olsaydık içinde sadece tek çeşit peynir olan başka hiçbir şey olmayan kahvaltı sofrasına benzerdik. Peki en güzel kahvaltı nasıl oluyor? Birbirinden farklı çeşitli kahvaltılıkların uyumu ile değil mi? 

-Ne güzelmiş baba, ben de öğrenmek istiyorum.  Öğretmenimiz dedi ki; insan yaşadıkça hep öğrenmeye açık olmalıymış. Yaşı ilerlese de ben biliyorum dememeliymiş. Dedem bile gidebilir belki bu seminere değil mi?

-Evet tabi ki kızım, insan her şeyi biliyorum derse çok yanılır. Her zaman bilmediklerimiz bildiklerimizden fazla olacak. İnsanın devamlı öğrenmeye açık olması çok kıymetli. Örneğin “insan nasıl algılar” hiç düşündün mü? 

-Uzay üzerine düşünmeyi çok seviyorum. Belki ileride böyle büyüyünce astrofizikçi olabilirim. Ama bunu hiç düşünmemiştim.

-Hedefler yükseklerde yani, bak sen benim kızıma😀

Gülümsedi Özge gökyüzüne bakarak. 

-Düşünmek çok önemli kızım. Bir şey hakkında düşünmek, irdelemek, ne olduğunu anlamaya çalışmak… Bunlar insanı geliştirir ve üzerinde düşündüğün konu hakkında gerçeğe yaklaştırır. Ama irdelemek başka, algılamak başka bir şey biliyor musun?

-Nasıl farklı baba? 

-Bu detaylar için biraz daha büyümen lazım.

-Bir an önce büyümek istedim. Öğrenmek istediğim o kadar çok şey var ki…

Öğrenecek çok şey var gerçekten de. Yeter ki "ben biliyorum" diyerek kendini öğrenmeye kapatma...

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu