Bir günde kaç kere “sence?”
"Bence" diye girdi insan nice cümlelere
Bence şöyle yapılmalı.
Bence böyle söylenmeli.
Bence şu alınmalı.
Bence bu olmadı.
Bence de olmadı...
Oysa ki
Aslında sorulmayan tek şey fikriydi.
Bunu çözmeye bir hayat yeter miydi?
Kim bilir belki de problem o sandığı şey değildi.
Yani hiç bitmez miydi ki şu endişe.
Öyle geliyordu insana lanet gibi çökünce insanın üstüne.
“O ne dedi, bu ne düşündü?"
Herkes yani hiç kimseydi.
Belki de sorun algıda,
Başkalarındaki eksiklikleri görmekten, kendine bakamamakta
Başkalarının sonuçlarına bakıp hayıflanmakta
Başkalarının görüşlerine göre yaşamaya çalışmakta...
Veya
Belki de kendimizi iyi tanımamakta...
O halde şu "bence"leri bırakalım mı artık kenara...
Ki
Zihnimizi açabilelim gerçeğin saflığına...
&
Çok şükür ki gerçeğin ölçüsünde “bence”, “sence” yok. Herbirimizin illüzyonları, büyüttüğü meseleleri, gereksiz gerginlikleri… Değil midir suçlusu hep o benceler…
YanıtlaSilBiz susalım da gerçek konuşsun ;)
Bizceler sussun da bizdeki gerçekler dinlensin artık :)
Kaleminize sağlık 🌾
gerçekte sana göre bana göre yok, tek bir gerçek var.
YanıtlaSilBence de yanii...
YanıtlaSilÖnce problemin ne demek olduğunu ve sonra da ne olduğunu deşifre edebilmek... buradan başlamak gerek 🫠 elinize sağlık
YanıtlaSilKaleminize sağlık...
YanıtlaSilGemiden ilk atılması gerek yük "Ben"
YanıtlaSilZihnimizi gerçekliğin saflığına açabilmek…
YanıtlaSilBelkide bu mümkündür…
Hayatın yalnızca bir kısımını gördüğüm bu “bence” penceresinin önünden kalkarak…
Ve yeni pencereler arayarak…
Sonuçta gece olacak, gün kararacak ve görünen her şey bir gün görünmez olacak…
Hala vakit varken…
“sence” nasıl, sen nasıl görüyorsun hayatı?
Ne kadar çok zaman kaybettik BENCELERLE…
YanıtlaSilHer insan hayatının başrolü…
İnsan sahnesindeyken yüzünde tebessüm, kalbinde huzur, ayakları yere sağlam basarken oynamak istemez mi bu rolü?
Sahne çok kaygan…
İnsanı sabit tutan şeyse eminliği.. Netliği…
Bunu da ancak Soyut Yasaların farkında olan insan yapabilir…
İlişkilerin, hayatın yasalarını bilince Benceler ortadan kalkıyor ve insanın zihni rahatlıyor…
Bir kere geldiğimiz şu hayat Bencelerle, rastgele yaşanamayacak kadar kıymetli…
Emeğinize, kaleminize sağlık
Evet bırakalım artık şu “bence”leri bir kenara
YanıtlaSilÇıkarıp kendimizi aradan, bakalım cesurca gerçekte olup bitene
Hatta koyalım mümkünse “sence” diye onay istemelerimizin yanına
Sonra da dinleyelim sessizce kulağımıza gelen o dost sesini:
Sadece başkalarını memnun etmek üzerine kurarsan hayatını,
Hele bir de herkesin seni onaylaması ve sevmesi olursa ölçütün,
Senin işin çok zor be kardeşim!
Nerede görülmüştür herkesi memnun edebilen bir insan?
Hem herkesi memnun ediyorum diyen de,
Ne kadar memnundur ki kendinden?
Zihnimizi açabilelim gerçeğin saflığına... 🙏🏻
YanıtlaSilKaç milyon insan hayatı bence diyerek yaşadığında nasıl bir üretim yapabilecek. Bir araya nasıl gelecek…
YanıtlaSilNe hoş bir anlatımdı.. İnsanın takıldığı şeylerin aslında bir hiç olması.. "benceler, senceler ne gereksizdi aslında.."
YanıtlaSilBir de yanlış anlamayın lütfen var, beni benden alan... :)
YanıtlaSilBence diye girilen hiç bir tartışma bitmiyor bitemiyor bir de... Yani bence 😄
YanıtlaSil🙏🙏🙏
YanıtlaSil