Keşke Demeden Önce

İnsan isteklerinin onu hep iyiye götüreceğini zanneder. Yaptığımız seçimler bizim yaşam örüntümüzü dizayn eder. Peki o zaman sonuç olumsuz olduğunda suçlayacak kim var? 

Nikaha çok az kalmıştı, ama iki aile arasındaki gerginlik ve çatışmalar hala bitmemişti. Arzu ise buna bir mana veremiyordu. Kendi annesine kızıyor, “Benim en güzel günlerimde küçük problemleri büyütmeyin!” diyordu. 

Oysa olan problemler boş değildi; hayat tam da o evlilik üzerine bir sürü işaret gösteriyordu. Ama eşyaları Ahmet’in değil de annesinin alması ya da düğün salonunun ücretini kayınpederinin ödemesi Arzu’yu pek rahatsız etmiyordu. 

Arzu’nun annesi ise az çok görebiliyordu durumu. Bir gün karşısına dikilip “Bak Arzu! Bu çocuk nasıl ev geçindirecek? Kaçtır seni almaya geldiğinde cüzdanımı evde unuttum diyor, sen ise hiç önemli değil bugün de benden olsun diyorsun. Ama bu kaç oldu artık?” diye yakındı.

İnsanın İstekleri Arttığında Algısı Kapanır

Arzu’nun derdi tasası bir an önce anne olmaktı. Doktorlar rahatsızlığından dolayı bunun mümkün olmadığını söylese de o anne olacağına inanıyordu. Bu yüzden kimseyi dinlemiyor ve söylenenlere kulak asmıyordu. 

Yine de hayat ikramını son ana kadar verdi. Düğün günü, Arzu gelin odasından çıkmak üzereyken kayınvalidesinin salonda yaptığı birkaç hareket ile annesinin zihninde şimşekler çaktı. “Kızım, gel vazgeç! Hiçbir şey için geç değil, dön bu yoldan. Bu aile bize göre değil.”

Arzu durdu, bir an düşünür gibi oldu, ama yine isteği önüne geçti ve yüzüne taktığı mutluluk maskesi ile salona yürüdü.

Evlilik öncesi işaretini veren olaylar, evlendikten sonra iyiden iyiye açığa çıktı. Önceleri “Ne olacak canım, evin giderlerini de ben karşılarım, faturaları da ben öderim.” derken, sonradan her yükü kendisinin kaldırması Arzu’yu huzursuz etmeye başladı. Daha çok kazanayım, evi daha iyi geçindireyim diye eskisi gibi evine, temizliğine, yemeğine vakit ayıramıyordu. Ama evi de ihmal etmemek için kadın tutmak zorunda kalmıştı. Ahmet ise yarı zamanlı denebilecek bir işte çalışıyor; kendisine, sporuna, hatta aile apartmanında oldukları için annesiyle kahve içmeye bile zaman ayırabiliyordu. 

Günler böyle devam etti. Arzu’nun girdiği “daha rahat yaşayalım diye daha çok kazanmalıyım” döngüsü onun hem hırsını hem iş saatlerini günden güne uzatıyordu. Ama bazen yine de kimseye yaranamadığını düşünüyordu. Tüm kazandıklarını eve harcamasına, bir yandan evi bir yandan işini idare etmesine, eşine türlü türlü hediyeler almasına rağmen yaptıklarının görülmediğini hissetmek onu çok üzüyordu. Çünkü ne zaman yorulduğunu söylese eşinden aldığı yanıt aynıydı: “Sen ne yapıyorsun ki? Senin yaptığını her kadın yapıyor!” 

Aralarında geri dönülmez bir mesafe oluşmaya başlamıştı. Arzu güçlendikçe Ahmet daha da pasifleşiyordu. Artık Arzu da eşini güçsüz görüyordu. Dengeler tam tersine dönmüştü. 

Keşke İlk Söylenenler İlk Söylendiğinde Anlaşılsa…

Oysa hayat ilk andan beri her şeyin işaretini vermişti. Ama insan zıddında bir isteği varken söylenenleri duymazdı. Duysa da anlamazdı.

Gittiği eğitimde duyduklarıyla içine bomba düştü sanki. “Kadın ve erkek arasındaki ilişkide hep bir sorumluluk dengesi olmalı. Eğer terazinin kefelerinden biri diğerine göre daha ağır hale gelirse tüm ilişki alt üst olur.” 

Konuşan eğitmene “Sus artık!” demek istedi. “Nolur sus, bunlar doğru olmasın.” Oysa gerçek tutarlıydı, herkese aynı işliyordu ve konuşulanların hepsi doğruydu. “Nasıl oluyor da bu kadın benim aile içi yaşadığım şeyleri bilip anlatıyor?”

Hiç tanımadığı bu kişi, dengeler bozulduğunda rollerin yer değiştireceğinden bahsediyordu. Ve ekledi: “Karşımdaki kişinin sorumluluklarını üstlendiğim her alanda aslında ona haksızlık yapıyorum.” İşte o anda, tüm hataların ilk başta kendinden kaynaklandığını anladı Arzu. Kendi yanlışlarıyla yüz yüze geldi. 

Bu duyduklarıyla artık hiçbir şeye aynı bakmıyordu; kulakları farklı duyuyor, gözleri başka bakıyor, kalbi farklı çarpıyordu. Çünkü gerçeği ilk kez algılamaya başlamıştı. Gittiği bu eğitim, Arzu’ya hatalarından bir ders çıkarabilmeyi ve pişman olabilmeyi öğretmişti.

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu