Ya Öyle Değilse

Masmavi gökyüzünün insanın içini ısıttığı bir Eylül sabahında yola koyuldu Meral. Ağustos sıcakları yavaş yavaş yerini hafif bir esintiye bırakmış, sonbahar artık boy göstermeye başlamıştı. O güzelim tatil tazecik bitmişken, işlere nasıl yeniden başlayacaktı? Yeni süreci için alışması ve uyumlanması gereken onlarca insan, yazılması gereken raporlar, bitmek bilmeyen toplantılar, hafta sonu mesailer, projeler derken zihninden sayısız detay geçiyordu. 

Sabahın ilk ışıklarıyla güne başlamak ona hep zor gelir, uyanır uyanmaz içtiği kahve ile kendini ayılacağına ikna ederdi. Listesinde maddelediği her şeyi bir bir yapmaya çalışarak evden çıkardı. Heyecanla arabasına biner, rutin şarkısını açmayı ihmal etmezdi. Konuşmayı çok sevdiğinden telefonu hoparlöre alır, önce annesini sonra teyzesini arar, yol boyu konuşarak giderdi. Araba dedesinden yadigar olunca bazen yolda kalır, ee hal böyle olunca belli aralıklarla işe geç kalması kaçınılmaz olurdu. 

Meral bu yıl işini değiştirmiş, biraz kaygıları olsa da değişen işyerinin ona iyi geleceğine inanmıştı. Her yıl bu sene güzel olacak diyerek çok güzel başlar, ancak zaman ilerledikçe yılı zar zor tamamlardı. İlk iş gününde herkesle tanıştı, hızlıca işlere başladı. Bir yandan çalışıyor, bir yandan eski patronuyla ilgili serzenişlerini dile getiriyordu. 

Yeni iş yeri evine daha da uzaktı. Birkaç gün sonra uzaklıkla ilgili çalışanlarla dertleşmeye başladı. Bir hafta, bir ay derken, beş ay geride kalmıştı. Başlarda keyifle gittiği işyeri şikayet ederek gittiği bir yer haline gelmişti Meral için. İşe gitmeyi istemiyor, mailleri yanlış gönderiyor ve kazandığı maaşı asla yetiremiyordu. Akşamları kendini eve zor atıyor, kimseyle konuşmak istemiyordu. Sabah kahvesi de artık onu uyandırmıyor, arkadaşlarıyla çok iletişime geçmiyordu. Dilini şikayete döktükçe her şey daha da sarpa sarıyordu. 

Yine çok bunaldığı bir iş çıkışı, belki temiz hava iyi gelir düşüncesiyle sahile gitmeye karar verdi. Denizin kokusunu içine çekti, koca çınar ağacına yaslandı ve derin bir nefes aldı. Düşünmeye başlayınca aklına bazı sorular takıldı. 

• Neden gerçekten mutlu değilim? 
• Neden her işi yapıyor olduğumu düşünsem de bir yerler hep eksik kalıyor?
• Neden insanlar beni anlamıyor?
• Neden hep benim arabam bozuluyor? 
• Neden iş yerinde her şeyi yapmaya çalışıyorum ama sürekli  hataya düşüyorum?
• Neden çalıştığım işyerlerinde sürekliliğim olmuyor?
• Aynı şeyleri yapıyorum ama hep gol yiyorum. Peki neden hep gol yiyen ben oluyorum?
• Neden hiçbir şeyden keyif alamıyorum ?

Meral o an sorduğu sorularda aradığı cevabı buldu. Aynı şeyleri yapıyorum ama hep gol yiyorum. Peki neden hep gol yiyen ben oluyorum, neden? 

Mevcuttaki problemler, aynı yöntem kullanılarak nasıl çözümlenebilir hale gelirdi ki? Yolda kalacağından emin olduğu araçla yola çıkmak, sabaha sakin başlamak varken saatlerce konuşmak, her girilen yerde söylenip söylenip oradan keyif almayı beklemek, şikayet ederek rahatlayabileceği hissine kapılıp her gün kendini daha farklı bir döngünün içinde bulmak, işleri başında sıkı tutup sonradan ipleri tamamen bırakmak…

İnsan aynı şeyleri yaparak farklı sonuç bekler, ancak sadece oluşturduğum sebepler değişirse aldığım sonuçlar değişir. 

İnsan hem oyuncusu bu sahnenin hem de seyircisi. Sonuca takılmamak, sebepleri oluşturmak, sakin kalmak, sabırla beklemek ve şikayet etmemek nasıl da şifa aslında. İnsanın baktığını görmesi, dinlediğini duyması mümkün, ama ne kadar hazırsa o kadar görebilir, o kadar duyabilir.

Gerçek sebepler oluşturan ve ümidi hep var olanlardan olmak dileğiyle…

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu