İyilik ve Kötülük

İyilik yapayım derken kötülük yapmışım... Aslı ve eşi; akşam yemeğini yemek için, her zaman gittikleri restorana gitmeye karar verdiler. Kapıdan girer girmez, restoran sahipleri Kezban Hanımla, Mustafa Bey  “Hoşgeldiniz.”  deyip uygun bir masaya yönlendirdiler. Onlar masaya oturur oturmaz, Mustafa Bey ve pide ustası Zafer Bey gelip yanlarına oturdu. Hal hatır sorup sohbete koyuldular, belli ki özlemişler. Başladılar hayatın içerisinden konuşmaya.

Biri çocuklarından bahsederken, diğeri de restoranın işleyişi hakkında kendi düşüncelerini paylaşıyordu.

Restorana müşteriler gelmeye başlayıp restoran kalabalıklaşınca, kalkıp işlerinin başlarına döndüler. O sırada sipariş edilen yemekler de gelmişti. Bir an Aslı ve Kezban Hanım göz göze geldiler. Aslı, Kezban Hanımın surat ifadesinden bir şeylerin iyi gitmediğini anladı, "ne oluyor?" der gibi Kezban Hanıma göz kırptı. O yemeğini yerken, Kezban Hanım da çayını alıp yanına oturdu. Nasılsın, iyi misin derken içini dökmeye başladı.

-Aslı biliyor musun, ben insanlara ne kadar iyi davransam da onlara ihtiyacım olduğunda, benim arkamda durmadılar.

Gözleri hafif sulanmış, kaşları düşmüş bir şekilde gözlüğünün üstünden bakıyordu.

-Yıllarca kayınvalidem bana demediğini, yapmadığını bırakmadı. Ben ona rağmen sesimi çıkarmadım, saygıda kusur etmedim, her istediğini yaptım. Bu sebepten eşimle de çok kavga ettik. Beni hiç savunmadı. Her seferinde biz kötü olduk, kayınvalidemin de istediği oldu. Eşim çok suçlu bu konuda, çok kızıyorum ona. 

Aslı onu dinlerken anlattığı bazı şeylerde kendisinin yaşadığı durumları gördü ve sordu.

-Kezban abla sence sadece eşin mi suçlu? 

-Evet! Bana kötü davranmalarına rağmen ben hep sustum, onlara bir saygısızlık yapmadım. O ise beni savunmadı.

-Belki de dedi susuyor olmak, sınır koymamak, karşı tarafın bize bu şekilde kötü davranmasına izin veriyor olamaz mı?

Kezban ablası gözlerini yukarı kaldırıp şöyle biraz düşündü. Evet, kabul etmek istemese de Aslı haklıydı. 

-Belki de ben buna izin verdiğim için bu davranışları yaşadım, haklısın. Ama iyilik yapmak istedim, tatsızlık çıksın istemedim. Kötü bir niyetim yoktu ki! 

-Peki sence şu an ki durumunuz iyi mi? 

Kezban Hanım birden kambur duran vücudunu düzeltti. Sanki fark etmiş gibi hemen dik oturdu.

-O zaman aslında ben iyilik yapayım derken hem kendime hem de karşı tarafa kötülük mü yapıyormuşum?

Mesela biz oğlumuza bir sürü imkan verdik dükkanı onun üzerine yaptık. Bir dediğini iki etmedik. Yeter ki halinden memnun olsun dedik. Restoranda çalışmamasına rağmen çalışıyormuş gibi bir de her ay eline yüklü miktarda para da verdik. Şimdi ne beni ne de babasını beğenmiyor. Devamlı bizi suçluyor, her şeyi var ama çok mutsuz. Bu davranışlarının sebebi bizim yaptıklarımız mı? Halbuki biz iyilik yapmak istemiştik. O günden bu güne daha iyi olsun diye bu kadar alttan almak, her istediğini yapmak, susmak iyi değil miymiş?  Ben kayınvalidem de iyi olsun, mutlu olsun diye hep yaptıklarımın daha fazlasını yaptım. Suç muymuş şimdi bu? 

Aslı, Kezban ablasına gülümseyerek baktı;

-Hayır suç değil tabi ki.😊 Sadece bir hata. Kezban ablacığım, bu hayatta hiçbir şeyin sebeplerini değiştirmeden, sonuçlarını da değiştiremezsin.

-Nasıl yani anlamadım?

-İnsan bu hayatta davranış değişikliği yapmadığı sürece, karşı tarafın davranışlarının da değişmediğini görür. Aynı şekilde davranıp başka bir sonuç bekleyemeyiz. Çünkü sen değişmeden karşı tarafın davranışları da değişmeyecek. 

Kenarları birbirine geçmiş, karşılıklı çalışan iki dişli düşün. Birisi sağa doğru dönmeye başladığında, ikincisi sola doğru dönüyor. Birincisi sağa doğru dönmeye devam ederken, ikincisinden sağa doğru dönmesini bekleyemez. O sağa doğru dönsün diye dönüş hızını arttırır. Bu sefer de ikincisi hızlı bir şekilde sola dönmeye başlar. Yönün değişmesi ancak birincinin sola doğru dönmesiyle olur. Yani sebebini değiştirdiği zaman. Sen ancak sebeplerini değiştirdiğin zaman farklı sonuçlarla karşılaşabilirsin.

- Şimdi anladım Aslı’m, şimdi anladım da geç anladım sanki. 

- Hayır, olur mu öyle şey... Geç değil, hala sebeplerini değiştirmen için vaktin var. 

-Var değil mi? Biliyor musun, garip bir şekilde içim ferahladı. iyi ki seninle konuşmuşum. Peki sen hayata böyle bakmayı nereden öğrendin Aslıcığım? 

- Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kezban ablacığım. İlişkilerde Ustalık Semineri'nde öğrendim.

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu