Hoş Mu Geldin 2025?

“Yeni yıl, yeni heyecanlar, yeni umutlar diye klişe bir giriş yapmak isterdim ama her geçen gün bir öncekini aratıyor ne yazık ki. Evet sevgili bloggerlarım senelerdir yazıyorum size. Yeri geliyor motive etmeye çalışıyorum, yeri geliyor gündemi beraber değerlendiriyoruz ama gerçekten artık yeni yıl dediğinde biri içimdeki o eski heyecanları hissedemiyorum…”

Ceyda sene 2025 olmasına rağmen blog yazma alışkanlığından vazgeçmemiş hakikaten de dediği gibi senelerdir okuyucuyla içli dışlı bir bloggerdı. Kendi kitabını yazmanın bir denemesi olarak yazmaya başladığı bloğu onun bir güncesine, hatta dertleştiği bir arkadaşına dönüşmüştü. Üzerine bir de yorum yapanlar, onu destekleyenler olunca Ceyda için güzel bir serüven olmuştu bu blog. 

O gün yeni yazısını yayınlamak üzere hazırlıklarını yapmış ve diz üstü bilgisayarının kapağını kapatmıştı. Gerçekten yeni yılla ilgili heyecanını kaybetmişti ve içinde garip bir duygu belirmişti. Tam olarak ne hissettiğini anlayamasa da hüzün ve öfke karışımı bir şeydi… Derin bir nefes alarak kalktı masadan ve bir seneyi geçkindir düzenlemeyi planladığı ama bir türlü fırsat bulamadığı kütüphaneyle göz göze geldi. İçinde tanımlayamadığı o duygunun öfkeye daha yakın bir şey olduğunu hissetti o an. “E be Ceyda kaç ay oldu?” diye söylendi içinden. O sırada annesi seslendi “Çamaşır makinasında işin bitti mi, birikenleri yıkamam lazım”. Eyvaaah daha geçen hafta şehir dışı gezisinden getirdiği bavulunun kapağını açmamıştı. “Sen yıka birikenleri, ben hepsini sonra birlikte yıkarım anne” diye geri seslenmesiyle telefonu çaldı. Arayan üniversitedeki hocasıydı, “işte şimdi bittim. Kesin geçenki dosyayı soracak, iyi de hiç başına oturamadım ki!”. Telefonun kapanmasını bekledi ama içini bir karamsarlık kapladı. Yetişemediği işleri, erteleyerek kurtulmaya çalıştığı sorumlulukları, stresten yüzünde gözünde çıkan sivilceler… Yeni yıl, yeni umutlarmış (!) Peh!…

İnsan mutlu olmak ister, motive olmak ister, her yere yetişmek ister, yeterli hissetmek hatta bazen tam hissetmek ister.  İşin gerçeği ne biliyor musunuz? 

İnsan mutlu olmak ister ama o mutluluk uğruna bir şeylerden vazgeçmeyi göze alamaz…

İnsan motive olmak ister ama istekleri uğruna hamle yapmayı, efor sarfetmeyi göze alamaz…

İnsan her yere yetişmek ister ama en ufak bir baskıda…

İnsan yeterli hissetmek ister ama ….

İnsanı bu hayatta bir yerlere taşıyan şey yeni bir yılın başlaması değildir. Amacı uğruna hedefler belirlemesi ve o hedefler uğruna bir şeyler yapması ve bir şeylerden vazgeçmesidir… 

Öyle bir zamandayız ki insanlar elle tutulur bir sebep ortaya koymadan çok acayip sonuçlar bekliyor. Böyle bir şey mümkün değil. Size sesleniyorum; Ceyda’nın bloğundakiler ve şu anda bu blogta bu yazıyı okuyanlar… 

İnsanın hedefi yoksa, koyduğu hedeflere sadakati yoksa koca bir okyanusta dümensiz bir gemi gibi olur. Hava iyiyken güzel gelir elbette gemide vakit geçirmek ama bir fırtına çıkarsa, o gemiye yön vermen gereken bir şey olursa… İşte o zaman işler sarpa sarar. İnsan böyle oyalar kendini işte. Bir gün iyi birkaç gün kötü derken bir bakmış yıllar geçmiş, ama ona hiç bir şey etki etmemiş… 

O yüzden yeni yılda başka bir bene dönüşmek istiyorsak… 

Her günümüzü önceki güne, her yılımızı önceki yıla göre daha iyi geçirmek istiyorsak….

O zaman yeni hedefler belirlemeye değil, belirlediğimiz hedefleri vaz geçmeden nihayete vardırmaya var mısınız?  

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir: Mutlu ve başarılı olmak…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; Kim Kimdir, İlişkilerde Ustalık, Başarı Psikolojisi, Sakınmada Ustalık programlarını sunar. Böylece insanların mutlu ve başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu