Adil Hayat

Anda kazanıyor gibi görünenler toplamda da kazanır mı? Endişeli bakışlarla patronunu bekleyen Nihal’in kalbi yine küt küt atmaya başlamıştı. Fazla değil yaklaşık iki ya da üç yıldır böyle oluyordu. Evdeki gergin hava yetmezmiş gibi bir de iş yerindeki sorunlarla boğuşuyordu. Üniversiteden yeni mezun olduğu için düşük maaşlı da olsa, kendisinin ve ailesinin maddi sıkıntılarını çözmek için bulduğu ilk işe girmişti. 

İlk başlarda büyük sorunlar yok gibiydi işyerinde. Ama bir süre sonra çalışırken fark ettikleri zihnini çok yormaya başladı. Anlık çıkar ilişkileri, haksız kazançlar… Yöneticileri kendisinden, uygun olmayan kalitedeki mallara onay vermesini istiyordu. Çünkü onlar için önemli olan tek şey şirketin kar etmesiydi. Yapılanın doğru ya da yanlış olmasına bakmıyorlardı. Nihal ise vicdanlı biriydi. Girdiği herhangi bir ortamda insanlara yanlış yapmaktan, yanlışa sapmaktan endişelenirdi. 

Onun bu hassasiyeti alarm verirken bir yandan da babasının yakın zamandaki iflasından dolayı çektiği parasızlık zorluyordu. Bunca varlık görmüş babasının bir gün bir ekmek bile alamayacak duruma geleceğini hiç düşünmezdi. Ama her şeye rağmen doğru olanı yapması gerektiğinin farkındaydı. Doğru olanı yapmadığında yine sonucuna kendisinin katlanacağını biliyordu.

Patron bir hışımla toplantı odasına girdi. Servis müdürü, proje müdürü ve Nihal birbirlerine bakakaldılar. Tedirginliklerini bir çırpıda gizlemeye çalışırken ayağa kalktılar.

‘’Hoş geldiniz Murat Bey!’’

‘’Neler oluyor burada? Siz benim şirketimi batırmaya mı çalışıyorsunuz? Bakıyorum da birileri dürüstlük taslamaya başlamış!’’

Ortalık buz kesmişti. Hiç durmadan konuşmaya devam etti Murat Bey.

‘’Sen Nihal Hanım! Beni uğrattığın zararı sana ödeteceğim. Maaşından keseceğim diğer ay. Bulaşıkhanede kaybolan çatal kaşıklardan da seni sorumlu tutuyorum.’’

Zaten ilk maaşı 3 ay geç vermişlerdi. Otobüse binecek parayı zor buluyordu. Çalışmasının karşılığı olamayacak kadar düşük maaş alması zoruna gidiyorken bir de patronunun böyle konuşması canını çok acıtmıştı. İş yerinde şahit olduğu yasak ilişkiler, zorlandığı ama kabul etmediği usulsüzlükler, evdeki ailevi ve maddi sorunlar… Kalbinde çok hissedilir bir sızı varken yutkunmaya çalışıyordu her gün. 

Günler böylece geçerken sene sonu gelmişti. Sözleşmesinin bitmesine bir iki gün kala patron yine şirkete geldi. Gelecek seneki kadro belirlenecekti. Herkese müjdeyi vermişti. Sıra Nihal’e geldi.

‘’Senin maaş aynı Nihal Hanım, işine gelirse…!’’

‘’Teşekkür ederim.’’ dedi Nihal. Bir ay bile boşta kalma lüksü yoktu. Hem de kendi mesleğinde deneyim elde etmesi lazımdı ki iyi yerlere gelebilsin. Bu teklife yarın cevap vereceğini söyledi. Mesaisi bittikten sonra bir durak mesafesi kadar yürümeyi tercih etti. Böylece daha rahat düşünebilecekti. 

‘’Yine kabul etmem usulsüzlüklerini. Ne yapabilirler sanki en fazla? Ama neden o insanların içinde olayım ki? Gerçekten bir taraftan doğru olanı yapmaya çalışırken bir taraftan sürekli engellenmek, suratlarını, laflarını çekmek çok yorucu. Bu insanların yanında kalbim daralıyor. Ne yapmalıyım? Ne?’’ derken telefonu çaldı. Arayan üniversitede bölümden arkadaşı Arzu’ydu. Arzu iyi bir firmada çalışıyordu. Mezun olduktan sonra iş arayışında birbirlerine destek olmuşlardı. İş telaşı derken sonrasında uzun zaman görüşememişlerdi.

‘’Nihalciğim nasılsın? Sana bir haberim var. Benim işyerimi biliyorsun. Düzgün bir firma, yakında biri evlilik sebebiyle taşınacağı için işten ayrılacak. Başvurmak ister misin? En son çalışıyor muydun hatırlayamadım. Belki arayışın vardır diye haber vermek istedim.’’

Nihal’in yüreğine bir ferahlık geldi. Nasıl olsa sözleşmesi bitmişti. Tek isteği işini düzgün yapan bir firmada gönül rahatlığıyla çalışabilmekti. Ertesi gün teklifi kabul etti. Tatil yapmadan hemen yeni işine başladı. İlk kez vicdan rahatlığıyla çalışabilmenin sevincini yaşıyordu. İşlerin yorgunluğu ve zorluğu onu o kadar yıpratmıyordu. 

Yıllar yılları kovaladı. Aradan tam yedi yıl geçti. Bu sürece Nihal evlenmiş, çocuğu bile olmuştu. Rayında giden bir aile hayatı vardı artık. Kazandığından tatmindi ve geçmişte kendisine yapılanlardan dolayı hiçbir zaman kin beslememişti. Hayatı rutininde ilerliyordu. Bir gün temizlik yaptığı sırada telefonu çaldı. Arayan ilk işyerindeki servis müdürüydü.

‘’Nihal merhaba, nasılsın?’’

‘’İyiyim teşekkür ederim. Siz?’’

‘’Sağol, iyiyim ben de. Rahatsızlık vermek istemem. Sadece o dönem sergilediğin tavrın ne kadar doğru olduğuna yıllar beni şahit etti. Bir haber vermek için aradım. Murat Bey’in şirketi battı. O dönem bana bunların imparatorluğu asla yıkılmaz gibi geliyordu.’’

Nihal gayet nötr bir biçimde ‘’Hayırlısı olsun.’’ dedi. İçinden bir parça bile ‘’Oh olsun!’’ demek gelmiyordu. Çok uzatmadan telefonu kapatıp ara verdiği temizliğine devam etti.

İnsan olayın içindeyken kendisine yapılan haksızlıkların karşılıksız kalacağını zanneder. Toplamda hayatın adaletinin işleyeceğini düşünemez. Oysaki hayat bir gün mutlaka yapıp ettiklerini insanın karşısına çıkarır. İnsan sadece ona haksızlık yapan kişi yaptığının karşılığını alırken buna şahit olur ya da olamaz. Ama mutlaka bir karşılık alınır hayattan. Biz şahit olsak da olmasak da…

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu